نحوه دارو دادن به کودک

9- دارو باید توسط سرنگ مدرج، قطره چکان یا قاشق های مخصوص دارو به نوزاد داده شود تا دوز صحیح دارو در هر وعده دارو دادن به نوزاد رعایت شود. نوزادان در ماه های ابتدایی عمر قادر به خوردن از لبه قاشق های معمولی نیستند و بیشتر چیزی که می خورند از گوشه دهانشان خارج می شود.

10- برای ریختن قطره در گوش نوزاد، نوزاد را روی تخت یا یک سطح مطمئن قرار دهید به طوری که گوش مبتلای کودک به سمت بالا باشد. بعد از ریختن قطره به گوش نوزاد کمی صبر کنید تا دارو کاملا درون کانال گوش جریان پیدا کند، سپس با ملایمات قسمت غضروفی کوچکی که در جلوی کانال گوش قرار دارد را چند بار فشار دهید تا دارو به سمت داخل گوش برود و به بیرون سرریز نکند.

برای کودکان بزرگتر از یک سال

1- مواد طعم دهنده طبیعی و آبمیوه ها هم می توانند به داروها اضافه شوند و خوردن آن را برای کودک ساده تر کنند. داروهای بدمزه را می توان با آب پرتقال یا ... مخلوط کرد. در داروخانه هم می توان مواد طعم دهنده مصنوعی متناسبی با طعم های آشنا برای کودک مانند طعم آدامس یا شربت را تهیه کرد و دارو را با آنها مخلوط کرد اما باید توجه داشت که در هر وعده دادن دارو باید کودک همه ماده ای که دارو با آن مخلوط شده است را بخورد و چیزی باقی نماند.
 

2- اگر کودک به حدی بزرگ است که می توانید با او در مورد خوردن دارو حرف بزنید برایش عواقب دارو نخوردن را توضیح دهید. به کودک اجازه دهید که در مورد بعضی از مراحل دارو خوردن خودش تصمیم بگیرد، مثلا اینکه دوست دارد چه کسی به او دارو بدهد یا اینکه دوست دارد در کجا دارویش را بخورد و بعد از خوردن دارو چه نوع آبمیوه هایی دوست دارد اما همواره در نظر داشته باشید که کودک نباید فکر کند می تواند در مورد خود دارو خوردن هم با شما بحث کند.

3- داروها را همیشه در یک زمان و مکان خاص به کودک بدهید. کودک بعد از مدتی شرطی می شود و می پذیرد که در این زمان خاص باید دارو مصرف کند.

4- به خاطر داشته باشید که یک قاشق چایخوری معادل 5 میلی لیتر و یک قاشق غذاخوری معادل 15 میلی لیتر از مایع است.

5- برای بهتر کردن طعم دارو می توان آنها را در یخچال نگهداری کرد. خنک کردن دارو باعث می شود طعم آن قابل تحمل تر شود. از پزشک در مورد اینکه چه داروهایی را می توان در یخچال نگهداری کرد سوال کنید.

6- کودکان برخلاف نوزادان به راحتی اجازه دادن دارو به خود را نمی دهند. بهتر است والدین ابتدا علت دادن دارو را با زبانی ساده برای کودک توضیح دهند و داستانی ساده در مورد بیماری و کمک دارو برای کودک تعریف کنند. سپس از کودک بخواهند که خودش نیز در این کار به والدین کمک کند و مراحل ساده کار را خود کودک انجام دهد.

7- به هیچ وجه کودک را فریب ندهید و بدون اطلاعش به او دارو ندهید چون ممکن است موجب مقاومت بعدی او در خوردن غذاهای عادی هم شود.

8- کودکانی که هنوز به راحتی نمی توانند از فنجان یا قاشق چیزی بخورند را باید مانند نوزاد در نظر گرفت و همچنان از قطره چکان یا سرنگ یا قاشق مدرج استفاده کرد. برای اندازه گیری دارو در فنجان مدرج باید آنرا روی یک سطح صاف قرار داد و سپس همسطح با آن به میزان دارو نگاه کرد و مقدار مناسب را اندازه گرفت.

9- در صورتی که کودک به اندازه ای بزرگ است که می تواند خودش دارو بخورد اجازه بدهید با نظارت شما خودش این کار را انجام دهد.

10- برای اینکه کودک راحت تر خوردن دارو را قبول کند می توان با یک نمایش کوچک ابتدا کمی از دارو را به عروسک محبوب کودک داد یا حتی خود والدین می توانند کمی مولتی ویتامین را به عنوان دارو بخورند تا کودک متوجه شود که دارو خوردن کار عجیبی نیست.
 

11- اگر کودک برای خوردن دارو مقاومت کرد، مدت کوتاهی به او استراحت بدهید. اجازه بدهید تا کمی آرام شود و سپس دارو دادن به او را شروع کنید. قبل از دارو دادنه دوباره به کودک به او یک لیوان آب بدهید، او را در آغوش بگیرید و به او محبت کنید و از او بخواهید تا در خوردن دارو به شما کمک کند.

12- بعضی از انواع دارو مانند قرص ها را می توان با کمی غذا هم مخلوط کرد و به کودک داد. قرص ها معمولا طعم بدی ندارند و قرص هایی که قابل خرد کردن هستند را می توان با غذای کودک مخلوط کرد.

13- یکی از روش های ساده تر کردن خوردن دارو توسط کودک، بی حس کردن جوانه های چشایی اوست. قبل از دادن دارو، به او نوشیدنی سرد بدهید. می توانید با آبمیوه طبیعی برای او یخمک سرد درست کنید تا با خوردن آن جوانه های چشایی اش بی حس شود. این خوردنی ها می توانند به عنوان پاداشی زودهنگام برای خوردن داروها به کار روند.

نکات دیگری که در اینجا حایز اهمیت است این است که:

1- به حافظه خود اعتماد نکنید

از دکتر کودک تان بخواهید دستورات دارویی از جمله دوز مناسب و زمانی از روز که باید دارو به کودک داده شود را بنویسد. این امر به خصوص در مواردی که بیش از یک فرد بزرگسال از کودک مراقبت می کند، مفید است.

2- پرسشگر باشید

اگر دستورات دکتر را نمی فهمید، از او بخواهید که توضیح بیشتری دهد. والدین باید اطمینان حاصل کنند که دقیقا می دانند چه کار دارند می کنند و دکتر باید در این راه به آنها کمک کند.

3- منظم باشید

منطقه ای در خانه را انتخاب کنید و به جای اینکه داروها در نقاط مختلف خانه پراکنده باشد، همه داروها را در آن محل نگهداری کنید. همه داروها را در یک مکان نگه دارید و به تاریخ انقضای مصرف داروها توجه داشته باشید.

4- از وسایل مناسب استفاده کنید

از دکترتان در مورد بهترین راه دادن دارو به کودک سوال کنید. در صورتی که لازم باشد، قرص کودک به دو یا چند بخش تقسیم شود، ممکن است پزشکان برای این کار به جای چاقو استفاده از ابزار «برنده قرص» را توصیه کنند یا ممکن است به جای استفاده از قاشق استفاده از سرنگ یا کلاهک مدرج را برای دادن شربت توصیه کنند.

یک نکته که باید به آن توجه داشته باشید این است که ممکن است درجه های روی سرنگ یا کلاهک مدرج پس از مدتی استفاده محو شود. در این صورت باید فورا آنها را تعویض کنید تا مطمئن باشید کودک تان دوز درست دارو را دریافت می کند.

5- فهرست تهیه کنید

فهرستی از داروهایی که کودک تان مصرف می کند تهیه کنید و علت مصرف هر دارو را جلوی آن یادداشت کنید. در ویزیت های دکتر این فهرست را به همراه خود داشته باشید.

6- خلاق باشید

می توانید از روش های ابتکاری برای به یاد آوردن زمان دادن داروی کودک استفاده کنید. مثلا استفاده از زنگ هشدار تلفن همراه، تقویم های کامپیوتری یا از برنامه «اکسل» برای به یاد آوردن زمان و تاریخ دادن دارو به کودک.
همچنین می توانید محفظه های قرص دارای برچسب برای روزهای هفته را برای برنامه ریزی دادن داروهای کودک استفاده کنید که این روش ممکن است برای کودکان کم سن خطرناک باشد، زیرا کودکان می توانند در این محفظه ها را باز کنند.

7- دارو را بدون اینکه به دکتر کودک تان بگویید، قطع نکنید

برخی از والدین دادن داروها را به خاطر داشتن عوارض جانبی - مثلا خواب آلودگی کودک - قطع می کنند اما به دکتری که این دارو را تجویز کرده بود، در این مورد چیزی نمی گویند. صادق و صریح بودن با دکتر در مورد کارهایی که در خانه انجام می دهید مهم است زیرا بر سلامت کودک اثر خواهد گذاشت. در بیماری هایی مانند سرطان، قطع کردن یک داروی ضروری ممکن است مرگبار باشد.

8- نگذارید کودک تان خودش دارویش را مصرف کند

حتی در کودکان با سن بالاتر و نوجوان هنوز باید والدین بر مصرف دارو نظارت داشته باشند. نوجوانان فکر می کنند که آسیب ناپذیر هستند و در نتیجه ممکن است دوزهای داروهای مورد نیازشان را مصرف نکنند و برای خودشان مشکل به بار بیاورند.

در آخر می توان گفت مصرف بیش از حد دارو یکی از شایع ترین موارد در این خصوص است که همه عوامل باعث می شود که داروهای کودکان به شکل مناسبی مصرف نشود. بررسی ها نشان می دهد مادرانی که خودسرانه اقدام و دستورات پزشک را در این زمینه رعایت نمی کنند کودکان شان دیرتر بهبود یافته و دچار عوارض دارویی شدید می شوند.

دارو باید با دقت مورد استفاده قرار گیرد. اگر به موقع و صحیح مصرف نشود اثر مثبت آن از بین رفته و به سمی مهلک تبدیل می شود. امروزه از لحاظ مصرف دارو در کشور با مشکلات کمی و کیفی خاصی مواجه هستیم.