تابآوري شهري يعني مقاومت و مديريت و بازگشت به حالت اوليه در برابر مشكلات و مصايب و دشواريها. براساس آمارهاي بينالمللي با توجه به در معرض خطر بودن سرزمينهاي گوناگون به ويژه شهرها در برابر بلاياي طبيعي به ويژه بيماريهاي همهگير، زلزله يا حتي مشكلات فردي، زنان بيشترين كساني هستند كه از اين آسيبها در رنج هستند. شهرها با توجه به گستردگي و تراكم جمعيت در كشور ما كه بالغ بر 1300 عدد است يكي از كانونهاي اصلي براي استقرار زنان هستند. بيش از 70 درصد جمعيت كشور در شهرها زندگي ميكنند و زنان نيمي از 70 درصد هستند. در شهرهاي بزرگ اين جمعيت با توجه به ظرفيتهاي فردي و اجتماعي و بروز احتمالي اتفاقات طبيعي بيش از مردان در معرض ناتابآوري هستند.ايجاد ظرفيتهاي لازم براي آموزش، مهارتآموزي، اطلاعرساني و ترويج فرهنگ تابآوري فرصتي است كه اميد به بازگشت زندگي بعد از طي دوره بحران را براي زنان بيشتر ميكند. براساس تحقيقي در سال 89 ميزان ارتباط رضايت زندگي با تابآوري، زنان به نسبت مردان بيشتر با كسب تابآوري از زندگي رضايت دارند يعني هرچقدر ميزان تابآوري زنان در برابر مسائل زندگي شهري و فردي بيشتر باشد رضايت آنها از زندگي افزونتر است. اين مهم مويد آن است كه باتوجه به نقش زنان در آرامشبخشي به خانواده جدا از هويت فردي به عنوان يك فرد جامعه از جمعيت ساكن در شهرها ارتقاي تابآوري آنها نهتنها ميتواند نيمي از جمعيت را مقاوم و موثر گرداند بلكه قادر است در تامين مقاومت و بازگشت به زندگي، نقشي موثر براي خانواده داشته باشد.در تحقيقي كه در سال 99 در دو منطقه 3 و 12 تهران كه در مجله مطالعات اجتماعي ايران در رابطه با بيماري كرونا در تابستان 99 چاپ شده, ...ادامه مطلب