میگنا

ترخینه دارای اسامی دیگری همچون ته رخینه، ته رخوانه، ته رخنه، دوینه و کشیگینه می‌باشد که به دلیل فرآیند ساخت آن، دارای مزیت‌های دارویی می باشد. مهمترین خواص ترخینهترخینه معمولا به دو صورت بدست آید. ترخینه در روش اول، مقداری بلغور گندم یا جوی نیم کوب را به همراه دوغ به مدت چند ساعت می جوشانند و بعد خمیر بدست آماده را به حالت گوله گوله در مقابل نور خورشید و یا تنورهای مخصوص حرارت قرار می دهند تا کاملا خشک شوند. روش دوم؛ از خیساندن بلغور گندم و یا جو نیم کوب در دوغ ترش تهیه می شود، که باید به مدت 10 روز به همان شکل باقی بماند و برای ماندگاری بیشتر ترخینه بهتر است، همانند روش اول خشک شود. که در هر دو روش پیش از خشک کردن ترخینه می توان از افزودنی های همچون نمک، شلغم و پونه به منظور ماندگاری بیشتر و افزایش خواص ترخینه استفاده کرد و مطالعات انجام گرفته بر روی ترخینه نشان می دهد، که مصرف ترخینه خیس بیش از ترخینه خشک شده دارای مزیت دارویی می باشد. البته زمانی می توانید، از خواص ترخینه بهره مند گردید، که ترخینه را به صورت کاملا بهداشتی تهیه نمایید.ترخینه را می‌توان یکی از کهن ترین غذاهای نیمه ‌آماده ایرانی به شمار آورد که از خیساندن بلغور گندم یا جو در دوغ ترش و سبزی های معطر بومی تهیه می شود. ترخینه جامد به دلیل قرار گرفتن در زیر حرارت خورشید بسیار خشک و سخت می‌شود و معمولاً به اندازه یک همبرگر دست ‌ساز یا کوچکتر از آن ساخته می شود. ترخینه جامد بعد از خیس خوردن در آب جوش کم‌کم به صورت یک سوپ در می‌آید.می‌توان گفت نحوه آماده سازی آن مانند سوپ ‌های آماده امروزی است. زادگاه اصلی این غذا لرستان بوده که مصرف خواص درمانی ترخینه: سرشار از پروتئین، آنتی‌بیو, ...ادامه مطلب